นานมาแล้วยังมีคู่รักอยู่คู่หนึ่ง
ผู้หญิงนั้นต้องคำสาปที่ใครฟังแล้วก็ต้องอึ้ง
มือของเธอ ขาของเธอ
และสมองของเธอ ไม่เคยทำงานร่วมกันเป็นหนึ่ง
ตอนที่เธอนั้นเดินก็มักจะหกล้ม
บาดและแผลมากมายเกิดจากถือของแล้วทำหล่น
จะเบื่อตัวเองแค่ไหนเธอทำได้แค่อดทน
เฝ้ารอวันที่หลุดพ้นจากคำสาปนี้สักที
เมื่อถึงวันที่ใจเธอท้อ
สิ้นหวังไม่อยากรอ
คนรักเธอก็พูดว่า
อย่าห่วงจากนี้ขอเธออย่าห่วงอย่าให้มันเป็นตัวถ่วง
จิตใจเธอจากนี้
ความเจ็บปวดเหนื่อยล้าในอดีต
ความผิดหวังที่เคยมี
โปรดจงจำไว้
น้ำจะท่วมฟ้า เวลาจะกลับหลัง
เธอก็จะมีฉันใกล้ๆ ชีวิตจะยากเย็นเท่าไร ไม่ต้องกลัว
นับตั้งแต่วันนั้นวันที่ชีวิตของเธอมีเขา
ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนแปลงไปจนแทบจะลืมเรื่องวันเก่าๆ
เขาคอยเติมเต็มให้เธอ แล้วเธอก็มั่นใจขึ้นได้เพราะเขา
จนทั้งสองกลายเป็นเหมือนเงา
ที่เฝ้าติดตามกันและกัน ตลอดไป (ตลอดไป)
ไม่ว่าเมื่อไรที่เธอท้อ
สิ้นหวังไม่อยากรอ
คนรักเธอก็พูดว่า
อย่าห่วงจากนี้ขอเธออย่าห่วงอย่าให้มันเป็นตัวถ่วง
จิตใจเธอจากนี้
ความเจ็บปวดเหนื่อยล้าในอดีต
ความผิดหวังที่เคยมี
โปรดจงจำไว้
น้ำจะท่วมฟ้า เวลาจะกลับหลัง
เธอก็จะมีฉันใกล้ๆ ชีวิตจะยากเย็นเท่าไร ไม่ต้องกลัว
ไม่ว่าเมื่อไรที่เธอท้อ
สิ้นหวังไม่อยากรอ
คนรักเธอก็พูดว่า
อย่าห่วง จากนี้ขอเธออย่าห่วง อย่าให้มันเป็นตัวถ่วง
จิตใจเธอจากนี้
ความเจ็บปวดเหนื่อยล้าในอดีต
ความผิดหวังที่เคยมี
โปรดจงจำไว้
อย่าห่วง จากนี้ขอเธออย่าห่วง อย่าให้มันเป็นตัวถ่วง
จิตใจเธอจากนี้
ความเจ็บปวดเหนื่อยล้าในอดีต
ความผิดหวังที่เคยมี
โปรดจงจำไว้
อย่าห่วงจากนี้ขอเธออย่าห่วงอย่าให้มันเป็นตัวถ่วง
จิตใจเธอจากนี้
ความเจ็บปวดเหนื่อยล้าในอดีต
ความผิดหวังที่เคยมี
โปรดจงจำไว้
น้ำจะท่วมฟ้า เวลาจะกลับหลัง
เธอก็จะมีฉันใกล้ๆ ชีวิตจะยากเย็นเท่าไร ไม่ต้องกลัว